Chihuahua

Wzorzec Rasy Chihuahua

WZORZEC RASY Wrażenie ogólne: jest to pies o krępym ciele, którego cechami najistotniejszymi są: głowa w kształcie jabłka i ogon średniej długości, który jest noszony wysoko i zagięty lub lekko zawinięty z końcem ogona skierowanym w stronę lędźwi. Ważne proporcje: długość tułowia przekracza nieznacznie wysokość kłębie, ceniony jest tułów prawie kwadratowy, szczególnie u samców. U suk – ze względu na funkcje rozrodcze – dopuszczalny jest tułów nieco wydłużony.

Charakter: żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

Głowa:

  • Czaszka:

zaokrąglona, w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy) preferowana bez ciemiączka, ciemiączko tolerowane jeśli jest małe.

  • Stop:

wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, podkreślający mocne wysklepienie okolicy czołowej powyżej kufy.

Twarzoczaszka:

  • Nos:

krótki, dość szeroki, wszystkie kolory dopuszczalne.

  • Kufa:

krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady zwęża się stopniowo w kierunku nosa.

  • Wargi:

suche, zwarte.

  • Policzki:

słabo rozwinięte, bardzo suche.

  • Uzębienie:

zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz lub przodozgryz jak również inne wadliwe typy zgryzu powinny być negatywnie i surowo oceniane.

  • Oczy:

duże, okrągławe, nie wyłupiaste, bardzo wyraziste, bardzo ciemne w kolorze. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne lecz nie są cenione.

  • Uszy:

duże, stojące, szeroko rozstawione, szerokie u nasady zwężające się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku skierowane na zewnątrz pod kątem 45 .

  • Szyja:

górna linia nieco łukowata, średniej długości, grubsza u psów niż u suk. Skóra szyi bez łałoku. U odmiany długowłosej obecność dłuższej szaty tworzącej kryzę jest nadzwyczaj pożądana.

Tułów: zwarty i mocnej budowy. Lina grzbietu prosta. Kłąb słabo zaznaczony. Grzbiet krótki i mocny. Lędźwie mocno umięśnione. Zad szeroki i mocny, nieopadający.

Klatka piersiowa: szeroka, nisko zawieszona, dobrze wysklepiona, widziana z przodu – pojemna, lecz nie przesadnie, z boku sięga do łokci, nie beczkowata. Linia dolna – czysto zarysowana poprzez podciągnięty brzuch. Brzuch bez talii dopuszczalny lecz nie jest ceniony.

Ogon: w ruchu noszony wysoko, nie może być noszony między tylnymi kończynami, ani zawinięty na grzbiecie, osadzony wysoko, umiarkowanej długości, szeroki u nasady, stopniowo zwęża się ku końcowi. Sposób noszenia ogona jest szczególną cechą rasy: jest noszony wysoko, zagięty lub lekko zawinięty w półkole z końcem ogona skierowanym ku lędźwiom. nadaje to ciału harmonię i równowagę. Owłosienie ogona różni się w zależności od odmiany: u długowłosej przypomina pióropusz. W spoczynku ogon opuszczony z małym zagięciem w części końcowej.

Kończyny:

  • Przednie:

proste i dobrej długości. Z frontu tworzą wraz z łokciami linię prostą, oglądane z profilu pionowe aż do lekko ugiętych nadgarstków; mocne i giętkie. Łopatki suche, umiarkowanie umięśnione z dobrym kątowaniem w stawie ramiennym. Łokcie ściśle przylegające do tułowia, dające niezbędną swobodę ruchu.

  • Tylne:

prostopadłe do podłoża i równoległe do siebie są dobrze umięśnione, ich kościec jest długością proporcjonalny do kośćca kończyn przednich . Dobre kątowanie stawów biodrowych, kolanowych i skokowych. Staw skokowy wyraźny, dobrze rozwinięty, nisko nad podłożem. Oglądane z tyłu stawy skokowe są ustawione prosto i równolegle, nie skierowane ani zbieżnie ani na zewnątrz.

  • Łapy:

bardzo małe i owalne z dobrze rozdzielonymi palcami. Ani nie wydłużone (łapa zajęcza ) ani łapa kocia. Pazury wyraźnie łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki bardzo dobrze rozwinięte i elastyczne. Należy usuwać szczątkowe palce.

  • Ruch:

długi wykrok, sprężysty, energiczny i niezmordowany ruch. Posuwista akcja kończyn tylnych w ślad za mocnym wykrokiem kończyn przednich. Oglądane z tyłu stawy skokowe poruszają się w linii prawie równoległej, ślady kończyn tylnych pokrywają się ze śladami kończyn przednich. Wraz ze zwiększającą się prędkością kończyny mają tendencję do zbliżania się do linii pośrodkowej ciała ( ruch jednośladowy). Ruch pozostaje sprężysty, swobodny i lekki z wysoko uniesioną głową i prostym grzbietem.

Skóra: gładka i elastyczna na całym ciele.

Szata: istnieją dwie odmiany szaty:

  • krótkowłosa:

szata jest krótka i przylegająca na całym ciele. Przy obecności podszycia szata jest nieco dłuższa. Szata rzadsza jest dopuszczalna w okolicy gardła i na brzuchu. Nieco dłuższy włos na szyi i ogonie. Zupełnie krótki na trzewioczaszce i uszach. Szata błyszcząca i miękka. Psy bezwłose nie są akceptowane.

  • długowłosa:

szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Cenione jest niezbyt gęste podszycie. Szata jest długa i tworzy kryzę wokół szyi, pióra na uszach, tylnej części kończyn i łapach oraz pióropusz na ogonie. Psy z szatą o strukturze strukturze obfitości jak u maltańczyka nie są akceptowane

  • Kolor szaty:

wszystkie kolory i odcienie jak i ich zestawienia są dozwolone.

Wielkość i waga: w tej rasie nie mierzy się wysokości lecz jedynie wagę.

  • Waga idealna: między 1,5 a 3,0 kg. Osobniki między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Osobniki powyżej 3 kg są dyskwalifikowane.

Wady:

wszystkie odchylenia od opisanych powyżej cech należy uważać za wady i oceniać je w proporcji do ich stopnia.

  • braki zębów
  • dodatkowe zęby, przetrwałe zęby mleczne
  • zniekształcona szczęka i żuchwa
  • uszy szpiczaste
  • krótka szyja
  • wydłużony tułów
  • grzbiet karpiowaty lub zapadnięty
  • wąska i płaska klatka piersiowa
  • źle osadzony ogon, krótki, skręcony
  • strome kątowanie
  • odstające łokcie
  • zbieżne tylne kończyny

Wady poważne:

  • wąska czaszka
  • małe oko, głęboko osadzone lub wyłupiaste
  • długa kufa
  • przodozgryz, tyłozgryz
  • zwichnięta rzepka

Wady dyskwalifikujące:

  • agresywność lub przesadna nieśmiałość
  • osobniki w typie jelenia (z atypową lub ekstremalną budową: długą szyją, corpusem rachitycznym, wydłużonymi kończynami)
  • duże ciemiączko
  • uszy niestojące i małe
  • przesadnie wydłużony tułów
  • brak ogona
  • u osobników długowłosych: włos bardzo długi, delikatny
  • u osobników krótkowłosych: miejsca bez włosa
  • waga ponad 3 kg

Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra zupełnie opuszczone do worka mosznowego.

Autor: Per Sempre